Rada doradcza

Do Rady Doradczej projektu LIFE VIIEW 2050 (LIFE VIIEW 2050 Advisory Board) należą:

• Jos Delbeke, Europejska Katedra EIB ds. Polityki Klimatycznej i Międzynarodowych Rynków Węglowych w European University Institute
• Simone Borghesi, Dyrektor FSR Climate, grupy badawczej zajmującej się zmianami klimatycznymi Centrum Roberta Schumana w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim (EUI) oraz profesorem zwyczajnym ekonomii na Uniwersytecie w Sienie
• Wojciech Burkiewicz, Zastępca Dyrektora, Departament Ekonomiczny Unii Europejskiej, Kancelaria Prezesa Rady Ministrów
• Karsten Neuhoff, Dyrektor w Departamencie Polityki Klimatycznej, DIW Berlin
• Artur Runge-Metzger, były Dyrektor w DG CLIMA Komisji Europejskiej odpowiedzialny za Strategie, Zarządzanie w obszarze klimatu i Emisje z sektorów non-ETS, Florencka Szkoła Regulacji  (FSR)
• Antonio Soria, Kierownik Działu Ekonomii Zmian Klimatu, Energii i Transportu w Joint Research Centre Komisji Europejskiej
• Stefano Verde, Adiunkt na Wydziale Ekonomii i Statystyki Uniwersytetu w Sienie

Dr Jos Delbeke kieruje pierwszą Europejską Katedrą EIB ds. Polityki Klimatycznej i Międzynarodowych Rynków Węglowych w European University Institute. Wcześniej pełnił funkcję Dyrektora Generalnego DG ds. Działań na rzecz Klimatu Komisji Europejskiej (2010-2018). Jos Delbeke był zaangażowany w ustalanie celów polityki klimatycznej i energetycznej UE na lata 2020 i 2030 oraz w opracowywanie unijnej legislacji dotyczącej EU ETS, samochodów i paliw, jakości powietrza, emisji z dużych instalacji przemysłowych i chemikaliów (REACH). Opracował strategię Unii Europejskiej w zakresie zmian klimatycznych na szczeblu międzynarodowym i pełnił funkcję głównego negocjatora Komisji Europejskiej na Konferencji Stron UNFCCC, odgrywając kluczową rolę w implementacji Protokołu z Kioto przez UE oraz w negocjacjach w sprawie Porozumienia paryskiego.

Dr Simone Borghesi jest dyrektorem FSR Climate, grupy badawczej zajmującej się zmianami klimatycznymi Centrum Roberta Schumana w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim oraz profesorem zwyczajnym ekonomii na Uniwersytecie w Sienie. Jest prezesem Włoskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów (IAERE). Jest także sekretarzem generalnym Komitetu ds. Zasięgu Polityki EAERE, Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów. Otrzymał tytuł mgr inż. w dziedzinie ekonomii na University College London (1996) oraz doktorat. Doktor nauk ekonomicznych w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim (2001). Pracował w Międzynarodowym Funduszu Walutowym w Waszyngtonie (1998), w Fondazione ENI Enrico Mattei w Mediolanie (1999) oraz jako adiunkt na Uniwersytecie w Pescarze (2004-2008). Odbył staże naukowe w INRA – Institute National de la Recherche Agronomique, Grenoble (2013), na Wydziale Gospodarki Gruntowej Uniwersytetu Cambridge (2015) oraz w Centre of Economic Research of the ETH w Zurychu (2016).

Wojciech Burkiewicz,  pełni funkcję zastępcy Dyrektora Departamentu Ekonomicznego UE w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, odpowiedzialny za wsparcie polskiego szerpy w UE w obszarach klimat-energia (od 2018 roku). Jest absolwentem Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, gdzie specjalizował się w ekonometrii i stosunkach międzynarodowych. W 2004 roku dołączył do polskiego Urzędu Integracji Europejskiej (obecnie w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów). Pracował nad dostarczaniem analiz i doradzaniem polskiemu rządowi w negocjacjach nowych perspektyw finansowych na lata 2007-2013, Traktatu lizbońskiego, pakietu klimatyczno-energetycznego 2013-2020, stanowiska UE do globalnych negocjacji klimatycznych (COP15) oraz Wieloletnich ram finansowych na okres 2014-2020. Został również oddelegowany do Ambasady RP w Londynie, gdzie kierował Sekcją Ekonomiczną.

Dr Karsten Neuhoff kieruje Wydziałem Polityki Klimatycznej w Niemieckim Instytucie Badań Ekonomicznych (DIW Berlin) i jest profesorem w Instytucie Ekonomii i Prawa Uniwersytetu Technicznego w Berlinie. Posiada tytuł doktora ekonomii Uniwersytetu Technicznego w Berlinie oraz tytuł doktora ekonomii Uniwersytetu Cambridge a także tytuł magistra fizyki Uniwersytetu w Heidelbergu. Jego badania naukowe koncentrują się na gospodarce i finansowaniu transformacji w energetyce, przemyśle i budownictwie. Bada, jak można zaprojektować polityki i rynki, aby osiągnąć neutralność klimatyczną. W projektach badawczych i doradczych dla rządów państw członkowskich, Komisji Europejskiej i organizacji międzynarodowych, a także jako członek zarządu sieci badawczej Climate Strategies, gromadzi multidiscyplinarne zespoły i angażuje interesariuszy w sprawy poprawy jakości, trafności i wykorzystania badań. Jest współautorem książek „Ekonomia planetarna: energia, zmiany klimatu i trzy domeny zrównoważonego rozwoju” oraz „Polityka klimatyczna po Kopenhadze – rola ceny dwutlenku węgla”.

Dr Artur Runge-Metzger, były dyrektor w Komisji Europejskiej. Do przejścia na emeryturę na początku 2021 roku odpowiadał za szereg obszarów unijnej polityki klimatycznej, w tym międzynarodową naukę o klimacie w ramach IPCC oraz międzynarodową współpracę w zakresie modelowania, opracowywanie krajowych i międzynarodowych strategii klimatycznych, w tym Europejskiego zielonego ładu, planu osiągnięcia celów polityki klimatycznej do 2030 roku, unijny program na rzecz odbudowy i zwiększania odporności, mające na celu osiągnięcie przez UE neutralności klimatycznej do 2050 r. Nadzorował ogólne zarządzanie, w tym monitorowanie postępów w działaniach na rzecz klimatu w UE, regulowanie emisji gazów cieplarnianych z sektorów nieobjętych ETS, w tym budynków, transportu drogowego, dekarbonizację paliw, użytkowania gruntów, zmiany użytkowania gruntów i leśnictwa, odpadów, wychwytywania, wykorzystania i przechowywania dwutlenku węgla, a także wspieranie innowacji i modernizacji w energetyce i przemyśle UE, np. utworzenie funduszu na rzecz innowacji i modernizacji. Był członkiem zarządu i biura Europejskiej Agencji Środowiska oraz Rady Sterującej Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) w Europejskim Banku Inwestycyjnym. Do czasu zawarcia Porozumienia paryskiego w 2015 roku prowadził międzynarodowe negocjacje klimatyczne i strategię klimatyczną na rzecz Unii Europejskiej. W latach 2013-2014 współprzewodniczył grupie roboczej ad-hoc przygotowującej Porozumienie paryskie, a w latach 2010-2012 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Biura UNFCCC. Do połowy 2003 roku reprezentował Komisję na placówkach w Sarajewie i Harare oraz pełnił różne funkcje w Brukseli. Do 1993 roku prowadził badania w Savannah Agricultural Research Institute w Ghanie oraz wykładał ekonomię rozwoju rolnictwa i zasobów naturalnych na Uniwersytecie im. Georga Augusta w Getyndze. Posiada stopień doktora ekonomiki rolnictwa.

Dr Antonio Soria, Kierownik Działu Ekonomii Zmian Klimatu, Energii i Transportu w Joint Research Centre Komisji Europejskiej. Posiada tytuł doktora inżynierii na Universidad Politécnica de Madrid oraz tytuł magistra ekonomii uzyskany na Universidad Nacional de Educacion a Distancia.

Dr Stefano F. Verde, Adiunkt na Wydziale Ekonomii i Statystyki Uniwersytetu w Sienie. Przed podjęciem pracy na Uniwersytecie w Sienie był wicedyrektorem Florence School of Regulation – Climate. Posiada tytuł licencjata z ekonomii (2006) na Uniwersytecie w Rzymie „Tor Vergata”, tytuł magistra ekonomii (2007) z Trinity College Dublin (Irlandia) oraz doktorat z ekonomii (2013), także z Trinity College Dublin. Verde specjalizuje się w polityce dotyczącej zmian klimatycznych, w szczególności w instrumentach wyceny emisji dwutlenku węgla (handel emisjami i opodatkowanie dwutlenku węgla), ich konsekwencjach zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym. Szerzej, jego badania obejmują ekonomię publiczną, środowiskową i energetyczną. Brał udział w kilku projektach badawczych, pełniąc (współ)kierownicze role w LIFE DICET (pogłębianie międzynarodowej współpracy w zakresie handlu emisjami), LIFE SIDE (wspieranie wdrażania i rozwoju EU ETS) oraz FRESCO – przyszłość społeczności energii odnawialnej.