Nowa analiza LIFE VIIEW 2050 dotycząca synergii EU ETS z innymi politykami

Nowa analiza LIFE VIIEW 2050 dotycząca synergii EU ETS z innymi politykami

Nowa analiza LIFE VIIEW 2050 dotycząca synergii EU ETS z innymi politykami

Mamy przyjemność zaprezentować najnowszą analizę CAKE/KOBiZE pt. „VIIEW on EU ETS 2050: Exploring synergies between the EU ETS and other EU climate policy measures – carbon removal, hydrogen, and sectoral transport policy” wykonaną w ramach projektu LIFE VIIEW 2050. Publikacja dostępna jest w języku angielskim.

•   VIIEW on EU ETS 2050: Exploring synergies between the EU ETS and other EU climate policy measures - carbon removal, hydrogen, and sectoral transport policy (3,3 MiB, 51 hits)

•   Summary & Policy Recommendations (1,1 MiB, 31 hits)

UE dąży obecnie do redukcji krajowych emisji gazów cieplarnianych o 55% do 2030 r. i zerowej emisji netto do 2050 r. Nowa propozycja Komisji Europejskiej dotycząca celu klimatycznego na 2040 r., opublikowana w lutym 2024 r., opiera się na Europejskim prawie o klimacie. Pakiet legislacyjny “Fit for 55”, będący częścią Europejskiego Zielonego Ładu, obejmuje środki takie jak dyrektywa EU ETS i rozporządzenie w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego (ESR). Aby osiągnąć te cele i wybiegając poza rok 2030, potrzebne są szczegółowe wytyczne, aby skutecznie pokierować UE w kierunku neutralności klimatycznej. Długoterminowe strategie mają kluczowe znaczenie, biorąc pod uwagę czas potrzebny na inwestycje w infrastrukturę energetyczną i przemysł. Nowe elementy debaty politycznej na temat przyszłości polityki klimatyczno-energetycznej UE, takie jak usuwanie dwutlenku węgla (CDR) i zielony wodór, polityka transportowa i włączenie niektórych sektorów do systemu EU ETS, będą najważniejszymi elementami ścieżek redukcji emisji do 2050 roku. Proces decyzyjny będzie miał znaczący wpływ i konsekwencje dla całej gospodarki UE i strategii rozwoju.

W analizie CAKE/KOBIZE przeanalizowano sposób, w jaki polityki uzupełniające współdziałają z systemami handlu emisjami, takimi jak system EU ETS i ETS2. Cele redukcji emisji w przedstawionych scenariuszach są zgodne ze ścieżką zerowej emisji netto określoną w „Europejskim Zielonym Ładzie” i pakiecie “Fit for 55”. W raporcie uwzględniono również wpływ niedawnych propozycji Komisji Europejskiej dotyczących ambitnych celów klimatycznych na rok 2040 na kluczowe wskaźniki makroekonomiczne.

W raporcie na podstawie przyjętych scenariuszy przedstawiono w szczególności:

• rolę wspierania usuwania/ pochłaniania CO2 (obejmujące BECCS i zalesianie gruntów ornych),
• strategie dekarbonizacji sektora transportu (normy emisji dla pojazdów ciężarowych i przyspieszenie złomowania starych samochodów napędzanych paliwami kopalnymi) oraz
• subsydiowanie ekologicznego wodoru.

W niniejszym raporcie zbadano wpływ powyższych elementów na:

• ceny uprawnień w EU ETS, ETS2 i pozostałych sektorach non-ETS,
• wyniki makroekonomiczne (PKB i konsumpcję),
• wskaźniki sektorowe (np. produkcję rolną, miks energetyczny, emisje z transportu).

Poniżej przedstawiono rozszerzone i szczegółowe wnioski i zalecenia z analizy:

Zmienione cele: Biorąc pod uwagę rozbieżności między obecnymi prognozami a ambitnymi celami Komisji Europejskiej na 2040 r., konieczna jest kompleksowa ponowna ocena. Ponowna ocena powinna uwzględniać dojrzałość i skalowalność nowych technologii, takich jak e-paliwa oraz bezpośrednie wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla (DACCS). Powinna ona również uwzględniać realistyczne wskaźniki przyjęcia i rozpowszechnienia technologii. W tym kontekście, aby zapewnić ekonomicznie akceptowalną realizację polityki klimatycznej, konieczne mogą być następujące działania:

• Integracja międzynarodowych kompensacji emisji zgodnie z Artykułem 6 Porozumienia Paryskiego w celu zwiększenia elastyczności.
• Większy nacisk na technologie usuwania dwutlenku węgla, takie jak BECCS oraz szeroko zakrojone działania w zakresie zalesiania.
• Połączenie EU ETS z innymi regionalnymi systemami handlowymi w celu zwiększenia płynności rynku i efektywności kosztowej, zapewniając, że rygorystyczne limity emisji nie prowadzą do zakłóceń gospodarczych i ucieczki emisji. 

Zwiększone wsparcie dla technologii usuwania dwutlenku węgla: Istnieje pilna potrzeba skuteczniejszego włączenia technologii usuwania dwutlenku węgla do strategii klimatycznej UE, zwłaszcza w sektorach, w których redukcja emisji stanowi wyzwanie. Należy opracować plan strategiczny w celu:

• Priorytetyzacji i dokładnej wyceny technologii usuwania CO2, aby odzwierciedlić ich rzeczywistą wartość w osiąganiu celów zerowej emisji netto.
• Wprowadzenia zachęt finansowych i regulacyjnych w celu zwiększania skali technologii, takich jak BECCS, oraz zwiększenia zalesienia, zwłaszcza w regionach takich jak Polska, gdzie potencjał wzrostu pochłaniania jest znaczący.
• Wspieranie badań i rozwoju innowacyjnych metod sekwestracji dwutlenku węgla w celu poszerzenia zakresu opłacalnych technologii. 

Wdrożenie ETS dla innych sektorów: Rozszerzenie systemu ETS o sektory obecnie wyłączone, takie jak niektóre operacje rolnicze i związane z odpadami, wymaga strategicznego podejścia:

• Rozwinięcia dostosowań sektorowych, aby zapewnić, że nowi uczestnicy rynku mogą się zintegrować bez nadmiernego obciążenia ekonomicznego.
• Rozważenia społeczno-ekonomicznych skutków dla regionów takich jak Polska, gdzie skutki rozszerzenia ETS mogą być znaczące, zapewniając, że przekształcenia są możliwe do zarządzania i wspierane odpowiednimi politykami.

Utworzenie Europejskiego Centralnego Banku Węglowego (ECCB): W celu zapewnienia spójnych operacji na rynku i skutecznego zarządzania ryzykiem zaleca się utworzenie ECCB. Ta instytucja powinna:

• Regulować przydział i wycenę zezwoleń UE oraz jednostek usuwania dwutlenku węgla.
• Monitorować działalność rynku w celu zapobiegania wahaniom i zapewnienia stabilności.
• Współpracować z władzami krajowymi i regionalnymi w celu zharmonizowania szerszych polityk gospodarczych z dynamiką rynku węglowego.

Wsparcie dla Produkcji Zielonego Wodoru: Wobec dążenia UE do zmniejszenia swojego śladu węglowego wsparcie dla produkcji zielonego wodoru jest kluczowe, zwłaszcza poprzez:

• Subsydia i wsparcie polityczne w okresie krytycznej fazy wdrażania od 2030 do 2035 roku.
• Oceny wpływów na PKB i konsumpcję, aby zapewnić, że mechanizmy wsparcia nie zniekształcają szerszej stabilności gospodarczej.
• Rozwoju infrastruktury i ram rynkowych w celu ułatwienia integracji wodoru w miks energetyczny.

Zrównoważone Subsydia i Standardy Emisji w Transporcie: Osiągnięcie redukcji emisji w sektorze transportu wymaga zrównoważonego podejścia:

• Wdrożenia mieszanki subsydiów i surowych standardów emisji, dostosowanych do potrzeb różnych modalności transportu (pasażerski vs. towarowy).
• Zapewnienia, że polityki są adaptacyjne i mogą ewoluować wraz z postępem technologicznym i warunkami rynkowymi.

Ostrożne Projektowanie Subsydiów Usuwających GHG w Rolnictwie: Mając na uwadze unikalne wyzwania w rolnictwie, subsydia zaprojektowane do usuwania gazów cieplarnianych muszą:

• Być starannie kalibrowane, aby wspierać praktyki zrównoważone bez nakładania nieuzasadnionych obciążeń finansowych.
• Rozważać specyficzne potrzeby i zdolności różnych regionów rolniczych w UE.

Środki Stabilizacyjne Rynku dla Rolnictwa: W celu wsparcia przejścia do neutralności węglowej w rolnictwie:

• Wdrożenie polityk stabilizujących rynki i chroniących rolników przed poważnymi skutkami ekonomicznymi.
• Eksploracja innowacyjnych mechanizmów rynkowych, które mogą zabezpieczać przed nagłymi wzrostami cen i spadkami produkcji.

Kompleksowy Dialog i Udział Interesariuszy: W celu zapewnienia, że przejście do zrównoważonej gospodarki jest zarówno sprawiedliwe, jak i skuteczne:

• Zaangażowanie szerokiego grona interesariuszy w proces projektowania polityki, zwłaszcza w sektorach takich jak rolnictwo.
• Podejmowanie stałego dialogu, aby zapewnić, że polityki pozostają aktualne i skuteczne, dostosowując je w razie potrzeby, aby osiągnąć cele zarówno środowiskowe, jak i ekonomiczne.